Kampania społeczna " Mam mamę i tatę"
25 kwietnia to Dzień Przeciwdziałania Alienacji Rodzicielskiej, zakwalifikowanej przez Rzecznika Praw Dziecka i Ministerstwo Sprawiedliwości jako forma przemocy emocjonalnej. Alienacja Rodzicielska to świadome lub nieświadome działania osób i instytucji doprowadzające do odizolowania jednego z rodziców od dziecka. Główny rodzic traktuje dziecko jako własność, a drugi rodzic zostaje sprowadzony do roli bankomatu. Rodzic, który próbuje wymazać dziecku z życia drugiego rodzica wyrządza mu wielką krzywdę i naraża je na wiele problemów psychologicznych i społecznych. Policja również zachęca do udziału w kampanii społecznej "Mam mamę i tatę".
Wielu rodziców z różnych powodów się rozwodzi/rozstaje. W przypadku braku porozumienia między rodzicami, dochodzi do ustalenia kontaktów dziecka z rodzicami. W większości przypadków głównym opiekunem dziecka/dzieci staję się matka, która niejednokrotnie ogranicza udział ojca w wychowaniu i opiece nad potomstwem. Alienacja rodzicielska wbrew powszechnemu przekonaniu to nie tylko izolowanie dziecka przez głównego opiekuna od drugiego rodzica, ale także odbieranie dziecku nienaruszalnego prawa i obowiązku do kontaktu z nim. Dziecko z bipsychologicznego punktu widzenia potrzebuje miłości, troski i opieki ze strony całej jego rodziny, zarówno tej po stronie matki jak i po stronie ojca. Wszyscy zgadzamy się doktryną psychologiczną stanowiącą, że dziecko w pierwszej kolejności musi zaspokoić podstawowe potrzeby fizjologiczne: potrzebę głodu, potrzebę śmiechu, potrzebę bezpieczeństwa czy potrzebę zabawy, natomiast najwyższymi potrzebami dziecka są: potrzeba uznania, szacunku, miłości, przywiązania, więzi, relacji, samorealizacji, akceptacji, której nie da się w żaden sposób wytworzyć czy wygenerować. Tylko rodzina, rodzice, rodzeństwo, najbliżsi są w stanie dziecku oddać cząstkę siebie, aby jego rozwój przebiegał prawidłowo i pozytywnie. Nikt nie jest w stanie dziecku zastąpić rodziców, prawdziwej rodziny, więzów krwi i szczęścia z posiadania dwóch kochających je bliskich.
Rodzina jest najważniejszym środowiskiem wychowawczy, mającym realny wpływ na rozwój i wychowanie dziecka. Zdarzają się przypadki dzieci, które nie pochodzą z pełnej rodziny, dlatego tak ważnym jest by objąć je i ich rodziny szczególna opieką i uwagą. Niejednokrotnie zwaśnieni rodzice zapominają o dobru dziecka i często szkoła zostaje wciągnięcia w rodzinne problemy. Dziecko, które nie posiada lub nie zna swojego rodzica przeżywa wiele negatywnych uczuć na tle własnych obserwacji ze świata zewnętrznego. Świadomość i obserwacja szczęścia osób posiadających obydwoje rodziców oraz niedostateczna ilość miłości ze strony bliskich może poważnie odbić się na zdrowiu psychicznym i społecznym dziecka, a sama wysokość alimentów nie zrekompensuje tej straty
Na przestrzeni lat postrzeganie dziecka, jego spraw i praw było przedmiotem badań wielu wybitnych pedagogów i psychologów. Każdy z nich – Janusz Korczak, Aleksander Kamiński, Johann Hebart, ks. Franciszek Adamski, Bogdan Suchodolski, Maria Montessori – jednoznacznie wskazywali w swoich wywodach naukowych, że pierwszym i najważniejszym środowiskiem wychowawczym jest rodzina, bez względu na status prawny rodziców, gdyż najważniejsze są więzy biologiczne i prawne dzieci z ich rodzicami. Im silniejsza jest miłość między dzieckiem a jego rodzicami, tym ważniejsze staje się orzekanie o jak największej ilości kontaktów między nimi. Stosowanie opieki naprzemiennej było już wielokrotnym przedmiotem zainteresowań naukowców, polityków czy sędziów i na dzień dzisiejszy brak jest jakichkolwiek wyników badań negująca tą formę kontaktów dziecka z rodzicami. Nawet jeśli rodzice nie potrafią się pojednać w służbie własnych dzieci, to właśnie sąd dla dobra dziecka powinien zawsze orzekać na jego korzyść umożliwiając mu szerokie spektrum kontaktu z bliskimi. Tylko mądry i kochający rodzic nie pozwoli wychowywać się dziecku z dala od bliskich, których wpływ ma olbrzymie znaczenie dla kształtowania prawidłowych wartości moralnych, społecznych oraz postaw i zachowań.
Obowiązkiem każdego dorosłego jest ochrona dziecka przed przemocą, a skoro alienacja rodzicielska została zdiagnozowana jako przemoc, to naszym zadaniem jako społeczeństwa jest dążenie do zlikwidowania wszelkich jej przyczyn, przejawów i skutków. Wszystkie społeczne ruchy rodzicielskie są zgodne z poglądem, że wspólnymi siłami jesteśmy w stanie zapewnić dzieciom bezpieczeństwo i szczęście wolne od bólu i cierpienia. Nie wymagamy wiele, tylko zrozumienia, cierpliwości i przede wszystkim świadomość, że wraz z matkami chcemy wspólnie, w porozumieniu, z dala od jakichkolwiek konfliktów wychowywać dzieci zgodnie z przyjętymi normami, wartościami współżycia społecznego. Wszyscy zabiegający o kontakty z Naszymi dziećmi wyrzekamy się tzw. „walki o dziecko”, zastępując je „obroną dziecka” przed alienacją rodzicielską, przed przemocą.
Stowarzyszenie "Teraz My"
