Stanowisko KGP dotyczące sposobu obliczania szkody w mieniu
W celu określenia sposobu obliczania szkody w mieniu i wliczania przy jej wycenie kosztów naprawy, należy przytoczyć definicję „szkody” zawartą w Słowniku języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, tom III, str. 384). Zgodnie z nią bowiem, poprzez szkodę należy rozumieć stratę materialna, uszczerbek w mieniu. Oznacza to tym samym, ze pojęcie „szkoda” nie jest tożsame z pojęciem „mienie”.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że wysokość szkody wyrządzonej czynem zabronionym może być wyższa niż wartość uszkodzonego mienia (wyr. SN z 19.10.1972 r., VI KZP 41/72, OSNKW 1973, Nr 1, poz. 4). Przedstawione orzeczenie wskazuje potrzebę każdorazowego badania, czy czyn sprawcy nie spowodował szkody, której wysokość przekracza wartość mienia. Dopiero suma wartości mienia uczynionego niezdatnym do użytku i utracona w wyniku tego korzyść (np. konieczność poniesienia kosztów naprawy mienia) wyznacza szkodę. Pamiętać należy, że w przypadku np. wybicia szyby, na szkodę składa się zarówno wartość tej szyby, jak i wartość jej wstawienia (robocizna) oraz materiałów dodatkowych (kit, gwoździe) oraz transport nowej szyby. Tym samym szkoda jest sumą kwot, które ma zapłacić pokrzywdzony, by przywrócić stan poprzedni.
Uznać tym samym należy, że przy zgłoszeniu Policji faktu wyrządzenia szkody, pokrzywdzony winien podać zarówno wartość uszkodzonego mienia, jak i wszelkie inne koszty (naprawy, zakupu środków do likwidacji szkody, robocizny), gdyż suma tych kwot stanowi o wysokości szkody wyrządzonej czynem zabronionym i o zakwalifikowaniu zdarzenia jako wykroczenie lub przestępstwo, z uwagi na graniczną kwotę 250 zł. pozwalającą zakwalifikować czyn z kodeksu wykroczeń lub kodeksu karnego. Ponadto należy podkreślić, że nie ma innej regulacji i innych kryteriów obliczania szkody.
Źródło: Wydział Zabezpieczenia Prewencyjnego Biura Prewencji KGP